Een sneeuwluipaard laat zich in het wild maar weinig zien. Volgens het WNF leven er tussen de 4.000 en 6.500 in de Aziatische bergen, maar dat is grotendeels giswerk. Er zijn onderzoekers die de dieren jarenlang bestuderen en afreizen naar hun leefomgeving, maar die er nooit een te zien krijgen.
In de prachtige documentaire The Velvet Queen reis je met natuurfotograaf Vincent Munier en schrijver Sylvain Tesson mee naar de Tibetaanse hooglanden om op zoek te gaan naar de sneeuwluipaard. Munier wist ze al vaker te fotograferen. Maar zelfs bij foto's waarvan je weet dat ze erop staan, duurt het soms seconden voordat je ze daadwerkelijk ziet. Door hun vacht steken ze amper af in de omgeving. Camouflage in optima forma.
Mensen die de barre kou trotseren om de sneeuwluipaard te zoeken, weten al bij vertrek dat de kans zeer klein is dat ze het beest daadwerkelijk zullen zien. De Britse schrijver Peter Matthiessen (1927-2014) trok twee maanden door de Tibetaanse bergen. Hij schreef dan wel het boek The Snow Leopard, maar had geen geluk. Een dag na zijn vertrek zag zijn medereiziger er wél een.
Voor Matthiessen vormde het dier een symbool voor een zoektocht die natuurlijk niet alleen ging over het vinden van de sneeuwluipaard. Matthiessen gebruikte zijn reis om het zenboeddhisme te verkennen en om de dood van zijn overleden ex te verwerken.
In de decennia tussen de reizen van Matthiessen en Tesson werd het spotten van sneeuwluipaarden niet veel simpeler. Automatische camerasystemen maken het iets makkelijker om de beesten op de foto te krijgen en je stippelt wat sneller een route uit met Google Maps. Maar een sneeuwluipaard in het echt zien blijft een zeldzaamheid.
De mens daarentegen steekt in de Tibetaanse bergen direct af tegen de omgeving. In The Velvet Queen kijken dieren vaak recht in de camera. Tesson beseft plotseling dat wij mensen niet alleen naar dieren kijken. Andersom zien ze ons ook. Maar in ons dagelijkse leven zijn we te gehaast en te veel met onszelf bezig om die connectie aan te gaan. In Tibet komt Tessons gehaaste leven gedwongen tot stilstand. Wachten. Fluisteren. Observeren.
"Het alles-op-je-wenken van de moderne epilepsie druist in tegen het hoogstwaarschijnlijk-niets-nooit van het spotten", zegt Tesson, die er langzaamaan vrede mee sluit dat hij de sneeuwluipaard mogelijk nooit zal zien. "Alleen al daar zijn met hen, tussen die steile rotsen, dat doolhof, en weten dat hij daar is, rondsluipt en rust, is al een geweldig moment." De metafoor voor het dagelijks leven mag je zelf invullen.
David Lynch lijdt aan longemfyseem, blijkt uit een interview met Sight and Sound. Als je hier lsat van hebt, herstellen beschadigde longblaasjes niet meer. De longen nemen dan minder zuurstof op en daardoor raak je snel buiten adem. Fotograaf Erwin Olaf had er ook jarenlang last van.
Er ontstond na publicatie van het artikel grote bezorgdheid in de media en op sociale media. Lynch zei zoveel als hij kan thuis te blijven, omdat hij bang is om covid op te lopen. Met alle mogelijke gevolgen van dien. Maar we hoeven Lynch nog niet af te schrijven. Hij bracht een verklaring naar buiten om mensen gerust te stellen. Eerst hemelt hij de oorzaak van zijn aandoening nog even op. "Ik hou van tabak", schrijft hij. "De geur, het aansteken van sigaretten, ze roken. Maar je betaalt er een prijs voor en de prijs die ik betaal is longemfyseem."
Lynch heeft zijn geliefde sigaretten inmiddels twee jaar opgegeven en hij zegt, afgezien van longemfyseem, in een blakende gezondheid te verkeren. Ook zijn producer Sabrina Sutherland mengde zich in het gesprek. "Longemfyseem heeft hem niet echt afgeremd", zegt ze. "Hij is alleen voorzichtig en gestopt met roken. Hij kan nog prima regisseren en wellicht doet hij dat in de toekomst ook." Er lopen wat gesprekken, zegt ze.
Een fan blijft hopen op een nieuwe tv-serie of film, maar we zijn Lynch absoluut niets meer verschuldigd. We kunnen nog jaren vooruit met alles wat hij al heeft gemaakt. De 78-jarige kunstenaar en regisseur zegt nooit met pensioen te gaan. En zijn belangrijkste quote: "Ik ben vol van geluk."
Schrijver Kyle Chayka beschrijft voor The New Yorker waarom hij met Spotify is gestopt. Als Spotify-gebruiker zul je in het artikel herkennen hoeveel moeite je moet doen om opgeslagen albums en afspeellijsten terug te vinden. De app is compleet onoverzichtelijk en daarom is het net zo makkelijk om te blijven hangen in wat de voorpagina van Spotify je voorschotelt.
In 2012, Spotify launched its slogan, "Music for everyone." Now it may as well be "Be grateful for whatever music we give you."
Weer een voorbeeld van hoe we zijn overgeleverd aan het algoritme-internet, met steeds vaker als gevolg dat we minder bereid zijn om ergens moeite voor te doen. Om verborgen parels te vinden moet je dus nieuwsgierig blijven, blijven zoeken, vinyl kopen of overstappen naar een andere app.
Het goud voor Sifan Hassan is de mooiste medaille voor Nederland van deze Olympische Spelen. "Dit is echt het maximale vragen op zo ongekend veel vlakken", zei een vriend die op afstand meekeek. Klopt. Hassan gaf met een elleboogje in de laatste meters aan dat ze haast had. Met een eindsprint (waar haalde ze het nog vandaan) liet ze de concurrenten in het stof van haar schoenen achter. Even nagenieten.
Balatro, die heerlijke roguelike-game waarin je met behulp van verschillende jokers pokerhanden moet spelen om hoge scores te halen, wordt er regelmatig van beschuldigd aan te zetten tot gokken. Onzin. Ontwikkelaar LocalThunk zegt de gedachte verschrikkelijk te vinden dat Balatro ooit zou verworden tot een gokspel. Daarom heeft hij in zijn testament laten vastleggen dat de merknaam nooit verkocht mag worden of gebruikt mag worden door een casino of gokbedrijf.
Zeehondencentrum Pieterburen heeft een livestream waarop je kunt volgen hoe zeehondenpups aansterken om weer vrijgelaten te worden. Nadat een Japans X-account de stream deelde, werd die plotseling razend populair onder Japanse kijkers. Duizenden mensen keken naar het bad met zeehonden. Het helpt Pieterburen enorm. Het opvangcentrum krijgt dankzij de aandacht veel donaties binnen.
Great Big Story is in Friesland om 'the most insane sport' van Nederland vast te leggen: Fierljeppen. "Je moet een beetje gek zijn om dit te doen", zegt een van de deelnemers.
Susan Wojcicki was een van de belangrijkste vrouwen binnen de techindustrie. Zij maakte van YouTube de belangrijkste videodienst ter wereld. Begin vorig jaar stopte ze bij Google om meer tijd door te brengen met haar familie en te focussen op haar gezondheid. Deze week overleed ze op 56-jarige leeftijd aan longkanker. Onder meer The New York Times schreef een profiel.
Toy Story 5 komt in 2026 in de bioscoop. Woody en Buzz krijgen hun grootste uitdaging ooit te verwerken: elektronica. Hebben kinderen nog wel speelgoed nodig als ze op telefoons en tablets hebben? Het was onvermijdelijk dat Pixar dit idee ooit zou uitwerken, ik ben benieuwd of ze op iets origineels uitkomen.
Deze comeback zag ik niet helemaal aankomen, maar op het nieuwe album van Jack White speelt hij ouderwets lekker. White verloor me de afgelopen jaren een beetje, nu is hij dus helemaal terug op No Name.
Batman: Caped Crusader is Batman zoals ik hem het liefste zie. In een klassieke noir-setting. Dat kun je absoluut overlaten aan de onvolprezen schrijver Ed Brubaker. De animatiestijl is (helaas) net als andere DC-series, wat plat met strakke lijnen, al maakt de belichting en een subtiele filmkorrel hier veel goed. En die muziek is super filmisch. Het eerste seizoen staat met acht afleveringen van ieder een halfuurtje op Amazon Prime Video en is wat mij betreft een dikke aanrader.
Je las mijn weblog van 5 tot en met 11 augustus 2024. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.
