Het is op deze zondag dat ik de laatste hand leg aan deze blog vooral even bijkomen van Fontaines D.C., gisteren in AFAS Live. Wat een vrachtlading hits hebben die gasten in een paar jaar bij elkaar geschreven. Daarom is het met overtuiging een van de beste bands van de laatste jaren en ze gaan volgend jaar ongetwijfeld bovenaan op de festivalposters staan. En here's the thing: dat is meer dan verdiend.
I.
Netflix pakte uit met de bokswedstrijd tussen Jake Paul (27 jaar) en Mike Tyson (58 jaar). In aanloop naar de avond zelf verscheen een miniserie waarin we de zwaargewichten volgen tijdens hun trainingskamp en krijgen we een kijkje in hun persoonlijke levens. Slim natuurlijk, net als het opgetuigde circus tijdens persconferenties, want boksen draait voor een groot deel om de personages in de ring en de verhalen die ze meebrengen.
Al klonk er veel kritiek op het verhaal dat beide heren in het showgevecht kwamen vertellen. Volgens Regilio Tuur realiseert Paul niet wat hij doet. "Hij laat de wereld zien dat je als wit jochie zomaar de ring in kunt stappen met de beste vechter ooit", zegt hij tegen het AD. "Wat Tyson vroeger als zwarte man gepresteerd heeft, probeert een of ander YouTube-kind met één gevecht onderuit te halen. Dat is niet de boodschap die deze wereld nodig heeft."
En Tyson? Hij wilde laten zien dat hij op 58-jarige leeftijd nog niet is afgeserveerd als bokser. Maar critici zeggen dat hij de prestaties uit zijn verleden te grabbel gooit door hier aan mee te doen (voor miljoenen). Na de wedstrijd sloot Tyson overigens niet uit dat hij nog eens in de ring stapt.
Ergens vind ik het mooi, dit evenement. Ik hou van de grootspraak en het oppompen van de hype. We zien nauwelijks nog gevechten waar de hele wereld naar uitkijkt. De laatste was Floyd Mayweather tegen Conor McGregor in 2017, ook zo’n stunt.
Niet dat dit een echte wedstrijd werd. Jake Paul bokste tegen een oude man, de schaduw van the baddest man on the planet. De pure agressie van Tyson in zijn jonge jaren, die geen genade toonde, was nergens te bekennen. Hij schuifelde door de ring, werd zelfs even uit balans gebracht. Hij bijt nog steeds op zijn handschoenen ("I have biting fixation", grapte hij na afloop). Een enkele harde uithaal in het begin bracht een opleving, maar hij verloor uiteindelijk terecht van het YouTube-kind - dat zelfs leek in te houden. Kortom: het viel tegen. Ook dat is in de bokswereld niets nieuws.
Paul heeft wel gevoel voor show. Hij bokst in een glitterend outfit van een miljoen. Hij komt op in een gifgroene lowrider. Tyson kwam lopend op in een simpel zwart gewaad. Dat verschil is tekenend. Paul versloeg een oude man. "Zoek iemand van je eigen leeftijd", zeg je dan. Je kunt erover fantaseren wat er was gebeurd als Paul had gevochten tegen een jonge Tyson. Voormalig kickbokser Remy Bonjasky heeft wel een idee: "Dan zou Mike na de partij gearresteerd worden voor moord."
II.
Timothée Chalamet sprak bijna een uur over Bob Dylan en dat stelt me iets gerust over de aankomende film A Complete Unknown, waarin hij de zanger speelt. Uit het interview met Apple Music blijkt dat Chalamet nog maar een paar jaar geleden in aanraking kwam met Dylan. Maar zoals dat gaat, raakte zijn muziek hem als de bliksem en is ook de acteur nu een nederige discipel in de Kerk van Bob. Bij mij begon het met Mr. Tambourine Man, bij Chalamet begon het met Ballad of a Thin Man.
Chalamet stelt zich nederig op. Hij vertelt dat hij Dylan in de film niet probeert te kopiëren. Het is een interpretatie. "Ik maakte me minder zorgen over hoe Bob een bagel zou eten", zegt hij. "Het belangrijkste was dat ik de uitstraling zou vangen. Als je de echte Dylan wil zien, kijk je maar naar opnames van hem."
De film gaat over Bob Dylan die begin jaren ’60 aankomt in New York. Het vertelt hoe zijn carrière een vlucht nam, maar schetst tegelijk een portret van de artistiekelingen in Greenwich Village; het startpunt van de folkmuziek. "We proberen het mysterie van Bob Dylan niet te ontrafelen", drukt Chalamet de kijker op het hart. "De filmtitel is niet voor niks A Complete Unknown."
Dylan ontmoette Chalamet nooit. Hij schreef niet eens een briefje. "Dat zou het minst Bob-achtige ding ooit zijn als hij dat wel deed", zegt de acteur. Wel keurde Dylan het script goed. Sterker nog, hij maakte aanpassingen in de tekst.
Regisseur James Mangold ging ietwat bibberig naar Dylan, vertelt Chalamet, toen hij een van zijn nummers wilde inkorten voor de film. "Ik vind het heerlijk dat hij zo nerveus naar Bob stapte en dat hij meteen zoiets had van: 'Schrap het derde, zesde en zevende couplet, die heb je niet echt nodig."
III.
In Noema Magazine staat een artikel waarin de schrijver zogenaamd aan een taalmodel vraagt om een toekomstbeeld te schetsen over de invloed van AI op de kunstwereld. Het niet-bestaande taalmodel antwoordt dat in 2028 blijkt dat "75 procent van de populairste AI-gegenereerde muziek op Spotify van Spotify zelf is". In dit verhaal schuift de muziekdienst zijn AI-muziek naar voren om menselijke artiesten minder te hoeven betalen.
De auteur noemt zijn artikel speculatieve fictie, maar zo onvoorstelbaar is het niet. Spotify wordt namelijk al overspoeld door AI-liedjes. Soms worden ze door makers geüpload onder bestaande artiestennamen, zodat ze op hun succes kunnen meeliften (en zo wat geld kunnen verdienen). Spotify en muziekuitgevers hebben hun handen vol aan deze 'ensloppification'.
PS.
Ik weet hoe bizar het klinkt, maar er kwam deze week goed nieuws uit Den Haag. De btw-verhoging op cultuur, media en sport gaat niet door. Hoewel, de verhoging wordt wel aangenomen, met de belofte hem later terug te draaien. De maatregel staat daarmee op losse schroeven, maar is nog niet helemaal van de baan.
De koningen van datavisualisaties op Pudding.cool onderzochten een prangende vraag: sterft het liefdesliedje uit?
Ik ga erg goed op dit YouTube-kanaal met de naam Video Game Weather ASMR. Er staan urenlange video’s op met beelden van regen- en stormachtig weer in games, om op de achtergrond aan te zetten.
Cassettebandjes zijn weer hip, maar de walkman van Sony wordt al jaren niet meer gemaakt. Er zijn nieuwe alternatieven die er - dat moet gezegd - prachtig uitzien, zoals die van We Are Rewind, maar die een stuk lomper zijn dan de apparaten die we twintig jaar geleden in onze baggy broekzakken schoven. The Verge zocht uit hoe dat komt.
Disney+ blijft maar nieuwe films over The Beatles pompen en mij hoor je niet klagen. Op 29 november verschijnt Beatles ’64 van regisseur David Tedeschi en producer Martin Scorsese. De documentaire gaat over het eerste bezoek van The Beatles aan de Verenigde Staten. Met opgepoetste beelden uit die tijd en nieuwe interviews met Ringo Starr en Paul McCartney.
10.946 is een stop-motionfilm van Daren Jannace die volledig bestaat uit tekeningen op Post-its. Hij maakte er een jaar lang dertig per dag en dan kom je uit op (ongeveer) 10.946 beelden. Het geluid is afkomstig van audio die Jannace tijdens het jaar met zijn telefoon opnam.
Elon Musk, moordenaar van Twitter en fanatiek Trump-supporter, heeft een plekje in de Amerikaanse overheid gekregen. Of net daarbuiten. In elk geval: hij krijgt de taak om eens haarfijn uit te zoeken waar in het overheidsbudget het mes gezet kan worden. Daar denkt 2 biljoen (dat is een bedrag met twaalf nullen, een derde van de federale begroting) te kunnen besparen.
Ondertussen is de zoveelste exodus bij X aan de gang. Het beste alternatief is Bluesky en ik merk dat die dienst er flink van profiteert. Hierbij een starterspakket van Nederlandse journalisten om te volgen.
Half-Life 2 bestaat twintig jaar (!) en dat viert ontwikkelaar Valve met een documentaire van twee uur, waarin oud-ontwikkelaars vertellen over de totstandkoming van de game.
Je las mijn weblog van 11 tot en met 17 november 2024. Abonneer je op mijn gratis nieuwsbrief om deze blog elke zondag vanzelf in je mailbox te ontvangen.
コメント